عیـد سعید «قــربــان» برهمه شما دوستان عزیزمبارک!

وقتی رنگ سفید کفن را می پوشی و زمزم رحمت خدا را می نوشی، سریال حج با درنگی در«عرفات» به وقت شناختن آغاز می شود ودرگاه الهی با نیّت دل خود را به خدا باختن باز می شود؛ اینک با سلول های روشن جان خویش باید شب «مشعر» را به طلوع رنگ خداوند سفید کنی وعید مسعود بندگی را دردامان دشت شلوغ زندگی تجدید کنی؛ «شیطان» همان تکّه نحس حیات ماست که درقامت «جمرات» رجم می شود و«منا» محشری است که کار دنیا، نفس وابلیس درآن ختم می شود؛ وحال درمسلک خدا باید راه «ابراهیم» را تکریم کرد وباید خونی در مسیر تقرّب به خدا تقدیم کرد؛ نخستین قربانی این اطاعت، نفسی است که به حال ملکوتی، مانند می شود وآخرین میراث این استطاعت، دلی است که به دست های الهی مستمند می شود؛ چه زیبا ست که به جای آنکه عمرتو منحصر درسجّاده ودلق شود، نفع عبادت تو هم عاید خلق شود؛ موقع آن است که باسر تراشیده، زینت افزوده دنیا را ترک کنی و با دلت قرار می گذاری که هم کرامت خویش وهم عظمت خدا را درک کنی؛ اینک رشته های گرفته نفست هفت بار باید گرد کعبه دورزند تا از چنگال های به هم تنیده دنیا رها گردد و نزدیک ترین نماز را باید درمقام تقرُّب ابراهیم به جا آوری، تا تاریکنای وجودت پرازچراغ یاد خدا گردد؛ نوبت تلاش توست که فاصله میلاد تامرگ را «هروله» کنی و پاهایت را درمسافت «صفا» تا «مروه» پر ازآبله کنی؛ ایستگاه آخر تو طوافی به حرمت جایگاه زن است که عشق معمول زندگی را با همراهی اوشروع می کنیم و اگر قدرحج تمتُّع را بدانیم، با آفتاب یادخدا در سرزمین وجود خویش طلوع می کنیم؛ خدایا فهمی ده که درپرتوخورشید حضور تو نورانی بمانیم و توفیقی نصیب ما کن که درشعاع سفید نور تو آسمانی بمانیم! بازهم عیدهمه شما دوستان مبارک!