تو برانگیخته شده ای به رسالتی که چشم زمین را بگشاید و افروخته شده ای به هدایتی که خشم زمان را بزداید، آمده بودی تا بنیان «ابوجهل» را خراب وشعله های «ابولهب» را خاموش کنی، «کنگره ایوان ستم» را ویران وقیافه نفاق «ابوسفیان» را مخدوش کنی؛ تو پیامبری برای «عشق» بودی که طلسم سالها مخاصمه ننگین «أوس وخزرج» را شکستی ورسولی برای «عفو» بودی که پیمان نازنین حدیبیه را با قریشیان مکّه بستی، خاکستر رعیّت گستاخ را برسرت می پزیرفتی تا فیتیله ایمان در دل امّت بالابماند وشکسته های چوب وسنگ را به برمی گرفتی تا درفش انسانیت دردست دنیا بماند؛ امّا وقتی تن پاکت را در لحد گذاشتند، بیرق مخالفت با راهت را برافراشتند؛ امروزه جنس تاریک دشمنان تو پرچم سیاه برداشته اند و خاردرچشم دین واستخوان درگلوی دنیا گذاشته اند؛ ما چشم های تورا فراموش نمی کنیم که رنگ فتنه را درسپاه «معاویه» می شناختی ومانند مشرکان حسود مکّه، ناخن درگوش نمی کنیم که ریتم خشمت را برصحابه «هاویه» می تاختی؛ شاید خدا منابع بزرگ نفت را به قصد لغزیدن دشمنانش زیرپای آنان قرار داده ومعادن انبوه گاز را برای سوزاندن معاندانش به جغرافیای آنان واگذارنموده، زبانه بشکه های گداخته ای که سرزمین «اویس قرنی» درآن می سوزد، به دربار شاهان فرتوت عربی راه خواهد یافت وشعله لوله های افروخته ای که ملیون ها یمنی در آن می پزد، دیک فرسوده ستم ابوسفیانی را خواهد شکافت، «محمّد» به تازگی از غارحراء پایین آمده تا لات و الواط «مکّه» را به رو افکند و«علی» تازه از شانه های پیامبر بالا می رود تا بت های جاهلی را ا زبام «کعبه» فروافکند؛ شیطان باری دیگر در «خاورمیانه» باردار شده وموش ستم برمارسمّی جهل سوار شده، «سلمان سعودی»، مشق نیاکان جاهل خویش را تکرار می کند و دخل دلق خدمت حرم را خرج خوراک «ملخ و سوسمار» می کند؛ امّا برای جاگذاشتن حجرالاسود اتّحاد، امّت تو هوشی می خواهد که یاوران عشق را جمع کند و برای برداشتن سنگ نفاق، شریعت تو ذوالفقاری می خواهد که دشمنان وحدت را قلع وقمع کند!

شریف عظیمی