گفتگو با آقای احمدی مـعاون والی غزنی

در قسمت بازسازی شهر غزنی یا آمادگی­ های شهری برای تجلیل از یک محفل بسیار باشکوه و تاریخی، ما از آدرس حکومت پیسه­ ای دریافت نکردیم. تنها پی.آر.تی (P.R.T) سالانه حدودی بیست میلیون دالر بخاطر پیشبرد پروژه ­های غزنی و ولسوالی­ ها تخصیص داده اند. البته خود آن­ها با مشوره ولایت مصرف کردند که از جمله ساختن 60 کیلومتر جاده داخل شهر غزنی، سیستم آب آشامیدنی، فضای سبز و پارک­ها، یک سلسله کارهای صورت گرفته است. در عین حال تنها همان پروژه مرکز ثقافت اسلامی به قیمت مجموعی بیست میلیون دالر از آدرس حکومت افغانستان روی دست گرفته شده است که بخش از کار الآن عملاً جریان دارد. چون وقت کم است و فرصت­ها بسیار ناچیز است. احتمال دارد که در فصل بهار و تابستان سال آینده چون تجلیل ماه اکتبر 2013م است، ما یک سال فرصت داریم امسال اگر این پول و پیسه مصرف شود و جمع پول و پروژه بهار و تابستان اگر تطبیق شود، امکان دارد که این آمادگی گرفته شود.

اشاره:

آقای محمدعلی احمدی در ولسوالی قره باغ ولایت غزنی به دنیا آمد و  پس از اتمام دروس مقدماتی در زادگاه‌اش برای ادامه تحصیل به ایران مهاجرت نموده و در رشته فرهنگ و معارف اسلامی و نیز در رشته­ی حقوق تا مقطع لیسانس به تحصیل ادامه داد. و در سال1381 برای خدمت به مردم و کشور خود، به کشور بازگشته  و بر اساس توانایی و تلاش صادقانه که از خود بروز داده بود در بخش­های مختلف(فرهنگی، سیاسی، اجتماعی) مسؤولیت پذیرفته و به خدمت مشغول می‌شود از جمله: عضوگروه تألیف کتب درسی؛ مسئولیت در تدوین قانون اساسی افغانستان در بخش نظرخواهی عامه؛ مسئولیت در دورة انتخابات ریاست جمهوری در نواحی کاپیسا، پروان و...؛ مسئولیت در دورة  انتخابات پارلمان وکار در مشرانو جرگه؛ مسئولیت در دفتر ریاست جمهوری در بخش نظارت و ارزیابی به عنوان کارشناس؛ مسؤلیت در ولسوالی مالستان در سال 1388، به عنوان ولسوال، وی هم‌اکنون به  حیث معاون والی غزنی از سال 1390 تا کنون  ایفای وظیفه می‌کند. سلامتی و موفقیت روز افزون ایشان را از خدای بزرگ خواستاریم.

سؤال: جناب آقای احمدی پیش از همه، از این­که وقت خود را در اختیار ما قرار دادید تشکر می‌نماییم. با توجه به این‌که در سال 2013م غزنی به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام برگزید شده است، می‌خواستیم جناب عالی یک اطلات عمومی و معرفی اجمالی از ولایت غزنی برای خوانندگان «فصلنامه سخن صبا» بیان نمایید و بفرمایید که غزنی از ولایات درجه چندم افغانستان است؟ و دارای چند ولسوالی و واحد اداری محلی است؟

جواب: بسم الله الرحمن الرحیم. با سپاس و تشکر از این­که دوستان فرهنگی و فرهیخته، به ما فرصت می­دهند که در ارتباط بعض مسایل به خصوص در ارتباط غزنی صحبت شود. من در قدم اول لازم می­دانم یک معرفی اجمالی و مختصر از غزنی ارایه کنم. غزنی یکی از ولایت­های درجه دوم افغانستان است (در بین سی و چهار ولایت) که حدودی 130 کیلو متر از مرکز پایتخت(کابل) در مسیر جنوب قرار دارد و دارای جمعیت حدود  یک میلیون و چهار صد هزار تا یک میلیون و پانصد هزار نفرمی باشد. این جمعیت در مرکز شهر غزنی و هجده واحد اداری که  ولسوالی­ها می­باشد، ساکن هستند. از سه قوم پشتون، هزاره و تاجیک ترکیب یافته است.

قوم پشتون در ولسوالی­های که در جنوب شاهراه غزنی ـ قندهار قرار دارند، از قبیل ولسوالی­های زنه­خان، اندر، گرو، بخش از قره­باغ، مقر، گیلان، ناوه خوگانی، واغظ، و رشیدان، سکونت دارند.

پنج ولسوالی مربوط مردم هزاره و اهل تشیع است که عبارتند از: جاغوری، مالستان، ناهور، خواجه میری و جغتو و بخش از قره باغ. مرکز غزنی اکثراً برادران تاجیک ساکن هستند. ولایت غزنی یکی از تفاوت­های که با سایر مناطق افغانستان دارد، این است که 200 - 300 خانه اهل هنود نیز در این شهر زندگی می­کنند.

غزنی به لحاظ اقتصادی یکی از ولایت­های است که اکثراً زراعتی است و دارای یک اقلیم نسبتاً معتدل است. اکثر مردم غزنی به کارهای دهقانی و باغداری مشغول هستند. لکن در سال­های اخیر نظر به خشک سالی های که پیش آمده، پدیده مهاجرت به شهرها و به خارج ازکشور، یکی از مسایل است که در غزنی کاملاً مشهود است. به عنوان مختصات غزنی اگر بخواهم بگویم تفاوت‌های که غزنی دارد جدای از یک تمدن دوره غزنویان، تفاوت­های در وضعیت موجود این است که غزنی از نظر فرهنگی یکی از ولایت­های بسیار ممتاز در افغانستان است که حدود شش صد باب مکتب و حدود پنج صد هزار متعلم در ولایت غزنی وجوددارد که اکثراً مربوط به ولسوالی­های امن می­باشد. جنب و جوش در ارتباط تغییرات در شیوه زندگی و فراگیری شیوه نوین زندگی در افغانستان به خصوص در غزنی به عنوان یک واقعیت تبارز پیدا کرده است.

سؤال: قرار است که سال 2013 م غزنی به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام باشد و ما در آستانه سال 2013 قرار داریم، قطعاً در غزنی در سال 2013 جنب و جوش صورت خواهد گرفت. این نیاز به یک سری مقدمات، آمادگی و کارهای دارد. لطفاً بفرمایید که در این ارتباط از سوی دولت، نهادهای فرهنگی و به خصوص ولایت غزنی چه اقدامات فرهنگی یا زیبا سازی شهر و ساختمان­ها صورت گرفته است؟

جواب: نکته­ ای بسیار خوبی را شما اشاره کردید و آن عبارت از آمادگی­های غزنی برای سال 2013 است. این ایجاب می­کند که یک مقدمه­ مختصری را خدمت عرض کنم. در سال 2007 م در اجلاس کشورهای اسلامی در شهر طرابلس کشور لیبی، در باره­ی شهرهای که باید به حیث پایتخت فرهنگی و ثقافتی جهان اسلام شناخته شود، سر چند ولایت در افغانستان بحث صورت گرفت که عبارت از هرات، بامیان، کابل، مزار شریف یا بلخ و غزنی بود حالا به هر دلیل که بود غزنی در همین سال از سوی «آی سیسکو» یا کنفرانس ممالک اسلامی برای سال 2013 مرکز ثقافت اسلامی انتخاب گردیده است.

طبعاً وقتی یک شهری یک نقطه­ای نظر به تمدن خاص و نظر به یک سلسله معیارها و موازین خاص تاریخی، فرهنگی، علمی به عنوان یک نقطه­ای برای تجلیل و یاد بود از گذشته­های تاریخی تلقی می­شود، یک سلسله تدابیر و آمادگی‌های را ایجاب می­کند. ما از سال 2007 که این تصمیم از سوی«آی سیسکو» گرفته شده است، در قدم اول از طریق دولت مرکزی یک کمیسیون تشکیل شد که در رأس آن وزیر صاحب فرهنک بود و جمعی 10-12 وزارت خانه. در آن مرحله قیمت پروژه­های لازم برای آمادگی­های غزنی 2013 در مرحله اول دو صد و بیست میلیون دالر برآورد شده بود. باید این مبلغ به عنوان یک بودجه مالی تدارک می­شد تا به ارتباط کارهای لازم؛ ساختن خود شهر غزنی، آبدات تاریخی و کارهای علمی و فرهنگی آمادگی­های لازم گرفته می­شد. باز هم بدبختانه بخاطر که دوستان ما فکر می­کردند که این بودجه از طریق کشورها و ممالک اسلامی تأمین می­شود، روی آن یک غور مجدد می­کنند و این بودجه تقلیل پیدا خواهد کرد به صد میلیون دالر. در این صورت هم عرصه­های کار به چند سکشن وبخش تقسیم می­شود.

1. بخش کارهای زیر بنایی شهری؛ که عبارت است از سرک­ها، کانالیزیسیون، سیستم آب و کارهای که در ارتباط بازسازی مرکز شهر غزنی بخاطر پذیرایی از مهمانان ممالک و کشورهای اسلامی. این کارها روی دست گرفته می­شد.

2. بخش آبدات تاریخی شهر غزنی؛ غزنی چرا به حیث مرکز ثقافت اسلامی انتخاب شد؟ این ارایه یک تاریخچه راایجاب می­کند که من فکر می­کنم دوستان عزیز اهل مطالعه ما در این راستا یقیناً معلومات و منابع را جمع آوری کرده­اند. چون می­دانیم که تمدن غزنویان یکی از دوره­های بسیار طلایی ، ماندگار، خوش نام و خوش آوازه تاریخ خراسان و به خصوص تاریخ اسلام و مسلمانان است.

در دوره غزنویان در دربار سلطان محمود غزنوی حدودی چهار صد شاعر و نویسنده در یک زمان مشغول تحقیق، تفحص، شعر و مشاعره و کارهای علمی بوده است که سر شناسان آن دوره کسانی بوده که ما می­شناسیم مانند فرخی سیستانی، بیهقی، سنایی غزنوی، ابوریحان بیرونی و صدها شاعر و نویسنده ی دیگر، حتی فردوسی جز کسانی است که در دربار غزنوی به سرودن شاهنامه آغاز کرده است. این تمدن، یک تمدن درخشان بوده است. از بازمانده این تمدن غیر از پروژه­های آمادگی شهر غزنی، سر تعمیر و ترمیم آبدات تاریخی که شهر غزنی، به شهر اولیا معروف است و حدود 99 آرامگاه و مقابر شعرا، علما، مشایخ، عرفا،فلاسفه و اندیشمندان بزرگ را داریم. مثلاً آرامگاه ابوریحان بیرونی، سنایی غزنوی و... که حداقل بیش از 200ـ300 فیلسوف، اندیشمند ، شاعر و نویسنده را می­شود لیست کرد.

3. بخش سوم عبارت از ساختن یک کمپلکس بوده که در آن کمپلکس بخاطر پذیرایی از مهمانان جشنواره که سفرا و شخصیت­های کشورهای اسلامی اشتراک می‌کنند، در یک جای بسیار مقبول سالن اجتماعات، مسجد، بازار و محل نمایشگاه یک کمپلکس هم در کنار آن ساخته می­شود.

بنا براین،پروژه ها در سه بخش، مجموعاً دو صد و ده میلیون دالر بایداز آدرس حکومت یا کشورهای اسلامی تأمین و تدارک می­شد تا این آمادگی­ها گرفته می­شد. متاسفانه از 2007ـ 2011 هیچ نوع اقدام عملی در این راستا صورت نگرفته است و دلیل اصلی آن شاید این باشد که بخش اعظم منابع مالی و بودجه از کشورهای اروپایی و آمریکایی تأمین می­شود و آن­ها در راستای غزنی 2013 و تجلیل از تمدن دوره غزنویان هیچگونه مسئولیتی ندارند و نباید هم سهم می­گرفتند و این مربوط به کشورهای اسلامی بوده که آن­ها نیز در این راستا هیچ علاقه­ای نشان نداده­اند.

تا 2011 هیچ کاری صورت نگرفته بود غیر از این­که یگان هیئت آمده و رفته و دولت یگان پیام داده که ما باید کار کنیم. از 2011 به این طرف کم و بیش کارهای محسوس صورت گرفته است که ما این را به عنوان یک معلومات خدمت دوستان عرض می­کنیم. ما از بین صد آبده تاریخی 35 پروژه آبده تاریخی را که زیارتگاه های بزرگان، عارفان، شعرا، نویسندگان و محققان دوره غزنویان است ، بازسازی کردیم که هنوز هم بخش اعظم پروژه­ها مانده که باید تا آن زمان صورت گیرد. در قسمت بازسازی شهر غزنی یا آمادگی­های شهری برای تجلیل از یک محفل بسیار باشکوه و تاریخی، ما از آدرس حکومت پیسه­ای دریافت نکردیم. تنها پی.آر.تی(P.R.T) سالانه حدودی بیست میلیون دالر بخاطر پیشبرد پروژه­های غزنی و ولسوالی­ها تخصیص داده اند. البته خود آن­ها با مشوره ولایت مصرف کردند که از جمله ساختن 60 کیلو متر جاده داخل شهر غزنی، سیستم آب آشامیدنی، فضای سبز و پارک­ها، یک سلسله کارهای صورت گرفته است. در عین حال تنها همان پروژه مرکز ثقافت اسلامی به قیمت مجموعی بیست میلیون دالر از آدرس حکومت افغانستان روی دست گرفته شده است که بخش از کار الآن عملاً جریان دارد. چون وقت کم است و فرصت­ها بسیار ناچیز است. احتمال دارد که در فصل بهار و تابستان سال آینده چون تجلیل ماه اکتبر 2013م است، ما یک سال فرصت داریم امسال اگر این پول و پیسه مصرف شود و جمع پول و پروژه بهار و تابستان اگر تطبیق شود، امکان دارد که این آمادگی گرفته شود.

سؤال: یک سؤال بسیار اساسی این است که شما وقتی از یک تمدن تجلیل می­کنید، یک دوره بسیار طولانی که نه بلحاظ جنبه­های مادی بلکه بیش­تر بخاطر جنبه­های معنوی که عبارت است از معرفی شخصیت­ها، مشایخ، عارفان، علما، اندیشمندان، شاعران، مفسران و... در این راستا چه کارهای انجام شده و صورت گرفته است؟

جواب: ما این را قبول داریم که یک نقص بسیار کلان در کار غزنی 2013 این است که در بخش پروژه­های مادی و تعمیر و ترمیم آرامگاه، مقبره، ساختمان سازی، شهرسازی و حتی تعمیر بالا حصار غزنی که از دوره اسکندر مقدونی و دوره مغول مانده است،هویت بالاحصار بازسازی واحیا می­شود. اما در ارتباط با بازسازی هویت فرهنگی غزنی متأسفانه کار جدی صورت نگرفته است. در این راستا باید بگویم حتی میزان درک شخصیت­های سیاسی ما نظر به اشتغالات که دارند و حتی میزان تحلیل و باور آن­ها که معرفی یک تمدن بیش از آن که جنبه چند نماد، مقبره، زیارتگاه، مناره و غیره باشد، بیش­تر به معرفی مفکوره، اندیشه، عرفان، فلسفه و جهان بینی اندیشمندان ارتباط دارد که باید ما تاکید می­کردیم و کارهای جدی صورت می­گرفت و سمینارها برگزار می­شد، دایرةالمعارف و مقالات علمی چاپ می­شد و کتابخانه­ها عیار می­شد حتی منابع مختلف از ممالک و کشورهای اسلامی جمع آوری می­شد.

ما شخصیتی داریم مثل سنایی غزنوی که در عرفان پیشتاز است، شخصیتی داریم مانند ابوریحان بیرونی که در زمینه علم نجوم یگانه دوران خود بوده و امروز هم روی تئوری­ها نجومی آن شخصیت علمی بسیاری از محافل علمی، آکادمیک ودانشگاه های دنیا غور و بررسی می­کنند و نتایج پژوهش­ها و تحقیقات آن­ها را ما باید جمع می‌کردیم و پیرامون هر شخصیت باید چندین سمینار برگزار می­شد و چندین جلد کتاب باید چاپ می­شد و در این راستا متأسفانه نه فرصت کاری بوده و نه تحلیل از ضرورت کار و نه امکانات مادی که باید در این بخش کارهای لازم انجام می­شد. ما اگر بسیار صادقانه و صریح بگویم، در این راستا دست آورد خاصی نداریم.

سؤال: به نکته­ای بسیار خوبی اشاره کردید و آن این که ما باید روی شخصیت­های علمی، فرهنگی،و... و اندیشه­های آن­ها تحقیقات انجام می­دادیم، شما فرمودید که تا حالا از سوی ارگان­ها و نهادهای دولتی کار نشده است. بفرماید که از سوی نهادهای فرهنگی مستقل خارج از چار چوب دولت آیا در زمینه فرهنگی غزنی کارهای صورت گرفته است یا نه؟ اگر در این قسمت هم معلومات دهید ممنون می‌شویم.

جواب: تشکر! من باورم این است که اگر غزنی از زاویه ذخایر علمی و فرهنگی مورد غور و بررسی قرار گیرد.این به بازشناسی هویت همه‌ی مسلمانان و هویت شخصی افغانستانی­ها مربوط می­شود. دوره غزنویان دوره­ای است که مرز بندی بین کشورها و ممالک اسلامی منطقه؛ ایران، پاکستان و شبه قاره هند نبوده است. این یک بخش بسیار ضروری است که باید کاری جدی صورت می­گرفت. متأسفانه قبلاً هم اشاره کردم که ما در این راستا از آدرس حکومت تا هنوز کار خاصی نکرده­ایم. تنها دست آورد که در این راستا وزارت اطلاعات و فرهنگ ما دارد، حدودی 10ـ15 مضمون کتاب است که چاپ کرده است. آن کتاب­ها هم کتاب­های است که زمان تدوین، تألیف و جمع آوری منابع آن­ها مربوط به دوره‌های مختلف بوده مثل تاریخ بیهقی، غزنه و غزنویان، تحقیقاتی در باره سلطنت غزنویان که مربوط به استاد خلیل­ا...خلیلی است و چند پایان نامه که بعض از دوستان ما که در این راستا اثرات گران بهای را تولید کرده­اند. این­ها را وزارت محترم فرهنگ از هر مضمون شاید 1000ـ2000 کتاب را نگاه کرده­اند فقط برای روزهای که مهمانان ممالک اسلامی در غزنی می­آید، بخاطر معرفی غزنی صرفاً به مهمانان ارایه داده می­شود و حال این­که ما از آدرس حکومت باید خیلی کارهای جدی­تر از این می­کردیم.

اما جای خوشبختی است که عده­ای از دوستان که در چوکات حکومت نبوده کارهای کرده­اند. از جمله محققان و علمای بزرگوار که تعلق خاطر به وطن و هویت گذشته اسلامی این سر زمین داشته­اند. چند سمینار گرفته­اند و چند عنوان کتاب را چاپ کرده­اند. در محافل مختلف که ما معلومات داریم در دانشگاه­های افغانستان و کشور همسایه ایران و حتی در اروپا یک عده دوستان ما از آدرس نهادهای مردمی نظر به اهمیت موضوع یک سلسله اقداماتی را انجام داده­اند که کارهای آن­ها به عنوان یک دستاورد در صورتی که ضمیمه کارهای ما شود، می‌تواند به ما کمک کند تا ما بتوانیم بخاطر معرفی بهتر هویت و تمدن غزنی یک نوع آگاهی دهی بهتر و خوب‌تر داشته باشیم. و لکن بازهم من روی این نکته تاکید می­کنم که ما آن گونه که لازم بود، در جهت معرفی تمدن و هویت غزنی و غزنویان کاری انجام نداده­ایم؛ مابه یک وب سایت بسیار فعال ضرورت داشتیم که هر کس می­خواست غزنی را بشناسد، آثار علمی و فرهنگی دوره غزنویان را کافی بود که به وب سایت مراجعه می­کرد و این وب سایت باید حاوی معلومات علمی، تاریخی، فرهنگی، عرفانی، فلسفی ذخایر دوره غزنویان و شهر غزنی می­بود.

امروزه معرفی یک شخصیت یایک تمدن با یک سمینار، چاپ یک کتاب تقریباً کار ناقص خواهد بود. زیرا دنیای امروز دنیای سرعت، ارتباطات و تکنولوژی است که ما با استفاده از این ابزار در این راستا باید اقدام می­کردیم و لکن متأسفانه بخاطر فقر فرهنگی و مشکلات امنیتی و عدم درک صحیح از شیوه معرفی یک تمدن ما در این جهت کم کار هستیم و چیزی قابل ارایه نداریم.

سؤال: تشکر جناب آقای احمدی! دو باره به بخش آمادگی­های مادی بر می‌گردیم و این پرسش را مطرح می­کنیم که برگزاری جشنواره نیاز به یک سالن و جایگاهی ویژه دارد؛ زیرا مهمانان از کشورهای مختلف در این محفل حضور پیدا خواهد کرد. در این قسمت تدابیر اندیشیده شده یا نه؟

جواب: به نکته­ای بسیار خوبی انگشت گذاشتید. ما در ابتدای برآورد کار و بررسی مقدماتی که از وضعیت آمادگی­های غزنی باید می­شد، در پلان کار 65 پروژه مد نظر گرفته شد که در بین آن­ها ساختن هتل هفت ستاره، شش ستاره و چهار ستاره در بین بود. پارک­ها بود. حتی موزیم نظامی و غیر نظامی، و مهم­تر از همه در بخش پذیرایی علاوه بر مهمانان ویژه، توریست­های که در آینده می­خواهند در غزنی سفر نمایند. زیرا وقتی غزنی معرفی شود طبیعتاً یک جاذبه ایجاد می­شود برای یک‌عده جهان‌گردانی که بخاطر معرفی بهتر و خوبتر نمادها و آثار، علاقه‌مندی نشان می­دهند و از ساحه­های مختلف باید دیدن نمایند و طبیعتاً نیاز به فضای امن دارند تا بتوانند گشت و گذار نمایند. چون بعضی از پروژه­های ما در ولسوالی خواجه میری است و حتی بعض از آبدات تاریخی ما در ولسوالی­های دور دست مانند جاغوری، مالستان و اجرستان است که از نظر قدمت تاریخی دارای ارزش ویژه است.

لکن مشکل کار این است که متأسفانه ضعف و کم کاری از یک طرف و مشکلات و فقدان امنیت از طرف دیگر و فراهم نبودن زمینه سرمایه گذاری مطلوب از سوی سکتورهای خصوصی باعث گردید که بسیاری از پروژه­ها و کارها زمینه تطبیقی پیدا نکند و یگانه چیزی که داریم به حیث محل پذیرایی،سکونت و سالن اجتماعات برای مهمانان خارجی، سفرا، شخصیت­های سیاسی، علمی ممالک و کشورهای اسلامی همان کمپلکس مرکز ثقافت اسلامی است که دارای حدودی 10ـ15 پروژه است  که قابل افزایش نیز می­باشد.

این تعمیر در مساحت تقریبی دو جریب در نظر گرفته شده است که یک سالن بسیار بزرگ و عصری است برای تدویر محافل، در کنار آن حدودی 50 بلاک رهایشی به عنوان محل سکونت مهمانان تدارک داده شده است که الآن بخش از کار انجام گرفته، که به صورت یک طبقه و دو طبقه است. در کنار آن جوم نادیوم، استادیوم، مسجد و باغ زنانه( که برای طبقه اناث در نظر گرفته شده است) و حتی یک بازارو نمایشگاه که 34 ولایت افغانستان می­توانند صنایع دستی و هنرهای خویش رادرآن، به نمایش بگذارند.

این کمپلکس چنان که اشاره کردم مبلغ بیست میلیون دالر اعتبار دارد و کار آن جریان دارد. نظر به سیستم بروکراسی و فساد که در درون حکومت است که باید به عنوان یک واقعیت تلخ پذیرفت و انکار نمی­شود، پول و بودجه مزبور که باید در آغاز کار اختصاص داده می­شد الآن شش ماه است هنوز این بودجه در اختیار ما قرار نگرفته است. پروژه­های که در سال گذشته قرار دادشان امضا شده تا به حال باید تکمیل می­شد بخاطر همین بروکراسی تکمیل نشده است. ما امیدواریم که این پروژه­ها تا سال آینده تطبیق شود. اگر این پروژه­ها تطبیق شود، از نظر پذیرایی مهمانان، سالن اجتماعات، محل تفریحگاه، محل شنا و حتی ورزش و سپورت مشکل ما تا حدودی حل خواهد شد.

سؤال: شهر و ولایت غزنی از نظر امنیتی بسیار آسیب پذیر است و سال 2013 نیز پیش رو است. در قسمت مسایل امنیتی غزنی چه تدابیر امنیتی در نظر گرفته شده است و چه تضمین وجود دارد؟ بسیاری­ها در این زمینه نگرانی­ها و دغدغه­های دارند.

جواب: متاسفانه ریشه­ای اکثرمشکلات موجود در غزنی ارتباط مستقیم دارد به عدم امنیت، و ما عدم امنیت در غزنی را قبلاً هم متذکر شدیم و الآن هم منکر شده نمی­توانیم. به عنوان یک مانع تلقی می­کنیم. آمادگی­های ما برای 2013 منوط به این است که وضعیت تغییر کند و حد اقل یک صلح نسبی در افغانستان در مناطق جنوبی و به خصوص در غزنی اگر حاکم نشود ما نمی­توانیم مهمانان را مطمئین بسازیم که آمدنش را در غزنی هیچ­گونه خطر تهدید نمی­کند و در فضای آرام و امن این محفل برگزار خواهد شد.

بر این اساس وضعیت غزنی بخاطر همجواری با ولایت­های میدان وردک، لوگر، پکتیکا، پکتیا و زابل و حتی یکی از ولسوالی­های غزنی( ناوه) عملاً از سلطه­ای حکومت خارج است و این ولسوالی با پاکستان مرز مشترک دارد و متأسفانه محل تردد و اکمال طالبان مخرّب در ولایت غزنی وولسوالی­های مانند نوبهار، زابل و ارزگان[خاص] است. ما در این راستا کوشش و تلاش­های خود را کرده­ایم و امکانات حکومت ما در ارتباط اکمالات نظامی که بتواند وضعیت امنیت را بهبود بخشد، طبیعتاً خالی از مشکل نخواهد بود.

بسیار کوتاه اشاره کنم به وضعیت امنیت؛ بدبختانه وضعیت امنیت در افغانستان طی ده سال با حضور بیش ازچهل کشور دنیا حل نشده است!! الآن هم در اراده حکومت افغانستان و ولایت غزنی نخواهد بود که ما بگویم صلح تأمین می­شود و ما در سایه صلح و آرامش این کارها را انجام می­دهیم. جنگ و صلح در افغانستان موضوع منطقه‌ای، جهانی، ایدئولوژیک و سیاسی است و در این موضوع یک تضمین معتبر و پیش بینی دقیق کاریست بسیار مشکل.

سؤال: با توجه به مشکلات اقتصادی مردم غزنی و پدیده بیکاری، در رابطه با پروژه­های اقتصادی، صنعت، زراعت و کارهای صنعتی اقدامات و کارهای صورت گرفته است یا نه؟ پلان­های روی دست هست یا نه؟ در این مورد یک مقدار روشنی بیاندازید.

جواب: یکی از فاکتورهای بسیار مهم در رشد و توسعه یک منطقه، سر زمین و قلمرو جغرافیای داشتن منابع اقتصادی است.منابع اقتصادی است که می­تواند سرنوشت زندگی مردم را بهبود بخشد متأسفانه ولایت غزنی با اینکه از نظر توسعه­ای شرایط مناسب را دارد و لکن امروزه از هجده ولسوالی حد اقل ده ولسوالی در فضای نا آرام به سر می­برد که طبعاً کار کردن و تطبیق پروژه و کمک کردن به مردم در یک شرایط جنگی، انتحار و انفجار بسیار مشکل است.

اما در بخش­ها و ولسوالی­های که امنیت وجود دارد سر زمین­های است که مستعد برای رشد زراعت آن هم زراعت مدرن که امروز شرایط ایجاب می­کند، نیست. بلحاظ صنعتی نیز متأسفانه ساده­ترین ابزار و وسیله که بسیار ضرورت است مانند برق، جاده­ها و سرک­های ارتباطی و مواد خام که بتواند چرخ صنعت را به حرکت در آورد، با مشکل مواجه هستیم و لکن باز هم ما الآن یک پارک صنعتی را در پلان داریم که در شروف کار است، شاید بتواند برای یک سری کارخانه­های کوچک مؤثر باشد.

غزنی یک سری محصولات خاص از میوه فعلی گرفته تا میوه خشک و... که طبیعتاً ایجاب می­کند که سرد خانه و فابرکه­های برای آب میوه‌گیری و حتی برای صادرات میوه یک سیستم مدرن داشته باشیم که بتوانیم به دهاقین کمک کنیم و لکن با توجه به مشکلات که حکومت ما دارد و مهم­ترین دغدغه­اش این است که چگونه بتواند مأمورین خود را سرپا ایستاد کند. از سوی دیگر51% بودجه افغانستان در بخش امور امنیتی هزینه می­شود و 49% باقی مانده با در نظر داشت خرابی­ها، توقعات زندگی و نیازهای اساسی که وجود دارد به خصوص معارف و دانش و سکتور صحت و بهداشت و سلامتی مردم، پاسخگوی اولویت­های ما نخواهد. از نظر اقتصادی ما وابسته به جامعه جهانی هستیم که آن­ها در بخش­های صنعتی و بخش­های که منجر به استقلال اقتصادی افغانستان شود، علاقه ندارند.

سؤال: تشکر جناب آقای احمدی! مزاحم شما شدیم بسیار ممنون. در پایان اگر پیام خاصی برای مردم و فرهنگیان داشته باشید، بفرمایید.

جواب: تشکر از شما! من اگر به عنوان یک حرف دل دوستانه با دوستان فرهیخته واهل قلم خصوصاً مجموعه« بنیاد صبا» که دست آوردهای قابل قدر دارند، داشته باشم، این است که مشکلات وطن ما یک در هزار است. از طرفی بخواهیم یا نخواهیم ما به این سر زمین تعلق داریم ما هستیم و این مکلّفیت ما. طبیعتاً هر کشوری از جنگ فارغ می­شود و می­خواهد راه بیرون رفت پیدا کند، باید ریاضت بکشد. مشکلات را تحمل کند. ما هم ناگزیر هستیم افغانستان را از این وضعیت خراب و آشفته نجات دهیم و من باور دارم که نسل مسئول و رسالت­مند به امید پروردگار و با استفاده از خرد و دانش جمعی خود می­تواند بر مشکلات فایق آید و سر زمین آبایی خویش را از این مشکلات نجات دهد. تشکر از شما و همه­ ی دوستان که در این زمینه­ ها قلم می­زنند و زحمت می­کشند.

والسلام علیکم ورحمةالله.