شگفتی های وصیت لقمان

شخصی از امام صادق(ع) پرسید چه چیزی مهمّی در وصیت لقمان بود؟ فرمود: امور مهم و شگفت آوری بود و از همه شگفت آور تر این که به فرزندش گفت: آن گونه از خدا بترس که تمام اعمال نیک انس و جنّ را انجام داده باشی. باز از این بترسی که کوتاهی کرده ای و خداوند مجازاتت می کند و آن قدر به رحمت خدا امیدوار باش که اگر تمام گناهان انس و جنّ را انجام داده ای، باز امید به رحمت او داشته باشی.
(پیام امام امیرالمؤمنین (ع) ج7، ص571)

ادب

حضرت امیرالمومنین(ع) به فرزندش امام مجتبی(ع) فرمود:
پسرم بهره و سهم خود را از ادب به طور شایسته برگیر و دل را برای ادب آماده کن، زیرا دل بزرگتر از این است که پلیدی در آن وارد گردد.

بدان که هرگاه فقیر شوی، ادب تو را بی نیاز خواهد ساخت و می توانی به راحتی زندگی کنی و اگر به شهرهای غربت هم بروی دوست و همراه توست. فرزندم! ادب سبب ازدیاد خرد و پاکی و زیرکی قلب و منشأ فضل و برتری و جوانمردی است.

بدان که دوست واقعی برای کسی به واسطة مال و ریـاست پیـدا نمـی-شود؛ بلکه ادب است که تکیه گاه مرد و دلیل عقل و راهبر صفات پسندیده و اخلاق نیکوی اوست و هر کس فاقد ادب است حیوانی بیش نیست.
(واعظ دیلمی، ارشاد القلوب، ترجمه علی سلگی، ج1، ص428.)

ادب جوان

نوجوانی پیش پیامبر(ص) آمد و با لبخند و گشاده رویی به آن حضرت سلام داد، حضرت پرسید: مرا دوست داری؟ عرض کرد: آری والله، فرمود: به اندازۀ چشمت؟ عرضه داشت: بلکه بیشتر، فرمود: به اندازة جانت؟ عرض کرد بیشتر، فرمود به اندازة جانت؟ عرض کرد بیشتر، فرمود: اندازة خدایت؟ عرضه داشت نه نه ای پیامبر، این مقام برای تو و دیگران نیست، و من تو را به خاطر خدایت دوست دارم.

پیامبر (ص) به همراهان فرمود: شما هم چنین باشید و خدا را دوست بدارید، برای احسان و نعمتی که به شما عنایت کرده و مرا هم برای خدا دوست بدارید، آنگاه آن نوجوان را مورد تفقّد قرار دادند و برای او آفرین گفتند.
(ارشاد القلوب، ج1، ص429.)