زندگي­نامه شهيد حجت­ الاسلام ابراهيمي بهسودي

يكي از شهداي والا مقام كه خون پاكش را در پاي درخت تنومند انقلاب نثار نمود، حجت  الاسلام شهيد ابراهيمي بود. او شهيدي است كه در كنار رهبر شهيدش «مزاري بزرگ» براي نجات مردم از بند اسارت و بي­عدالتي جانش را فدا نمود و به حيات جاويد پيوست

 دوران كودكي و تحصيل

شهيد حاج عيد محمد ابراهيمي در سال 1317 هـ . ش در يك خانواده مذهبي در قريه «شينيه» مربوط حصه دوم بهسود از ولايت ميدان، چشم به جهان گشوده ايام كودكي را در آغوش گرم خانواده سپري نمود. سواد ابتدايي را نزد علماي منطقه در حسينيه و مساجد فرا گرفت. امّا از آنجايي كه وي از هوش و استعداد سرشار برخوردار بود، پدرش حاج ابراهيم (كه مردي متدين و مذهبي بود) او را به فراگرفتن علوم اسلامي تشويق نموده نزد استادان بزرگ منطقه چون شيخ سلطان باقري و آيت الله شيخ عزيز الله كابلي(ره) برد. شهيد ابراهيمي ادبيات عرب و معالم الاصول را نزد آنان فرا گرفت؛ امّا اين مقدار، روح پر عطش او را سيراب نمي‌کرد، لذا با رونق يافتن مدارس در كابل، منطقه را ترك گفته رهسپار كابل شد و با سكني گزيدن در مدرسه محمديه جمال مينه كابل، سطوح عاليه را نزد استادان بزرگ آنجا فراگرفته و روزهاي سخت دوران تحصيل را با تمام مشكلات و تنگناهاي آن با جديّت و تلاش سپري نموده آنچه را كه بايد مي‌آموخت، آموخت.

آغاز مبارزه و كارهاي سياسي

شهيد ابراهيمي در شرايطي وارد كابل شد كه اختناق حاكم بر كابل و ظلم و استبداد حاكمان جلاد و سفاك امن و امان را از مردم گرفته بود. يك طرف، هيولاي فقر و محروميت بر همه جا سايه افكنده وضعيتي رقت انگيز و فاجعه باري را به وجود آورده بود كه دل هر انسان بيدار و آزاده را مي‌آزرد و از سوي ديگر، شاه و شاهزادگان و دربار با ريخت و پاش­هاي بي­رويه و وضع ماليات‌هاي سنگين و كمرشكن مردم را به ستوه آورده بودند. تأسف‌بارتر اينكه در همچون وضعيتي، عده اي از علماء درباري، در منابر و مساجد سايه شوم و ظالمانه حاكمان مستبد و ستمگر را « ظل الله» خوانده تمام بدبختي‌ها و مصائب كه از ناحيه آنان بر مردم تحميل مي‌شد، به عنوان قضا و قدر الهي توجيه كرده با زمزمه­هاي خويش جامعه را به ذلت و سكوت دعوت مي‌نمودند، در چنين شرايطي بود كه فرزندان دلسوز و بيدار ملت، جمعي از طلاب جوان و دردمند كه رنج و محروميت مردمش را با ذرّه ذرّه وجود خويش لمس كرده بودند، براي براندازي و سرنگوني رژيم ستمگر و استبدادي، هسته هاي مقاومت را پايه ريزي نموده حلقات مبارزاتي خويش را تحت نام «روحانيت نوين» و «حزب حسيني» متشكل و منسجم ساخته براي يك مبارزه تمام عيار آماده مي‌شدند. و شهيد ابراهيمي نيز از جمله كساني بود كه در اين حلقات مبارزاتي شركت فعال داشت؛ زيرا او كسي بود كه نمي‌توانست در قبال آن همه ظلم و ستم نسبت به جامعه و مردمش بي توجه باشد و در گوشه انزوا و يا كنج مدرسه پناه گزيند و با توجيه­هاي كاذب وجدان خويش را قانع سازد، اين بود كه وارد صحنه و ميدان مبارزه شد.

دوران انقلاب و جهاد

با به قدرت رسيدن عناصر ماركسيسم و مزدوران روس، عملاً درس و بحث تعطيل شد و مبارزه فرزندان دردمند و مسلمان شكل تازه و ابعاد گسترده­تري يافته جنگ‌هاي مسلحانه و چريكي در سطح شهر كابل آغاز گرديد. از جمله در قيام چنداول و بالاحصار شهيد ابراهيمي سهم فعال داشت؛ امّا با تشديد اختناق، كشتارهاي دسته جمعي مردم بي گناه و شكنجه­هاي وحشيانه زندانيان توسط مزدوران (كا.گ.ب) مبارزان مسلمان هم ناگزير شدند تا مراكز تشكيلاتي و مبارزاتي خويش را به اطراف پايتخت انتقال داده از آنجا رهبري مقاومت را بعهده گيرند. شهيد ابراهيمي نيز در همين رابطه و با همين هدف در سال1358 كابل را به قصد بهسود ترك گفته در آنجا با ديگر مبارزان و مجاهدان در قالب تشكيلات «سازمان نصر» صف واحد تشكيل داده جبهه مقاومت را گرم مي‌کنند. يک‌بار در اثر بمباران بمب افکن‌هاي روسي مجروح شد كه پس از سلامتي به جهاد و مبارزه ادامه داد.

شهيد ابراهيمي، مرد متدين و سخت كوش بود كه در ابعاد مختلف انقلاب نقش مؤثر و سازنده داشت هم جبهه جنگ را سازماندهي و رهبري مي‌کرد و هم به منازعات و مرافعات مردم رسيدگي نموده حل و فصل مي‌کرد و هيچ‌گاه به جبهه و جهاد پشت نكرد و هميشه در كنار مجاهدان و مردم خويش به سر برد. تنها دو بار طي مأموريتي سفر كوتاه مدت به جمهوري اسلامي ايران نمود و بس، جز اين تماماً در جبهه و منطقه بود و تمام هم و غمش نظم امور منطقه و رفع گرفتاري‌هاي مردم و در عين حال از مسايل تربيتي و فرهنگي غافل نبود و در اين زمينه کوشش‌هاي قابل ملاحظه نمود كه از جمله هشت باب مدرسه را در ولايت ميدان سرپرستي و رسيدگي مي‌کرد. گذشته از اين‌ها مدرسه­اي در حصه دوم بهسود ساخت كه از باقيات و صالحات او محسوب مي‌شود و يادگار آن شهيد سعيد است.

از تشكيل حزب وحدت اسلامي تا شهادت

شهيد ابراهيمي سرگرم كارهاي جهادي خود در بهسود بود كه فرياد وحدت طلبي پرچم‌دار جهاد «مزاري بزرگ» در سرتاسر هزاره‌جات پيچيد. فرياد مردي كه ساليان دراز كوشيده بود تا هزاره‌جات از هم پاشيده شده و ستم رسيده را انسجام بخشد و اينك او بود كه با گام‌هاي بلند و استوارش درّه هاي صعب و پرپيچ و خم هزاره‌جات را مي‌پيمود و وحدت و عزت و اقتدار مردم ما را فرياد مي‌کرد.

شهيد ابراهيمي از نخستين كساني بود كه اين فرياد رسا را لبيك گفت و دوشادوش «استاد مزاري» براي تحقق وحدت و انسجام مردم تلاش‌هاي بي‌وقفه نمود و با کوشش‌هاي او بود كه زمينه دومين كنگره حزب وحدت اسلامي در بهسود آماده شد و تمام سران و نخبگان مردم ما براي پايه ريزي و استحكام وحدت سرتاسري در آنجا جمع شدند. و مي‌توان گفت او نيز يكي از بنيان گذاران حزب وحدت اسلامي محسوب مي‌شود. و بر اساس همان صداقت و تلاش‌هاي صادقانه او بود كه عضويت شوراي مركزي حزب وحدت اسلامي را كسب كرد و بعد از آن به عنوان يك عضو فعال حزب وحدت به مسئوليت‌هاي ملّي ـ اسلامي خود ادامه داد و با پيروزي مجاهدان و فتح كابل در بهار1370 شهيد ابراهيمي از جمله پيش قراولان فاتحي بود كه با تصرف بزرگراه ميدان شهر با جمعي از نيروهايش وارد كابل شده در مناطق استراتژيك و حساس جابجا شدند. با استقرار رهبر شهيد در علوم اجتماعي او نيز در كنار رهبر و مرادش به فعاليت ادامه داد تا اينكه پس از چند ماه به دستور رهبر شهيد به بهسود بازگشته در قالب شوراي تصميم گيري ولايت ميدان به امور جبهه و مشكلات مردم رسيدگي مي‌کرد. و باز در زمستان سال 73 در شرايطي كه غرب كابل در محاصره تنگاتنگ دشمنان مردم ما قرار گرفته بود و سه جبهه زر و زور و تزوير دست به دست هم داده بودند تا فرياد مقاومت و عدالت‌خواهي هزارستان اسلامي را خاموش سازند، ابراهيمي شهيد به كابل شتافته در كنار قائد محبوبش به دفاع از حيثيت و عزت و ناموس مردمش برخواسته تا آخرين لحظه به مردم و رهبر و آرمان خويش وفادار مي‌ماند تا اينكه در تاريخ 21/12/73 با سرور و سالارش «مزاري» همراه با جمعي ديگر از ياران صادق و صديق شان به دست «گروهك غدار طالبان» اسير و در تاريخ 22/12/1373 به صورت بسيار فجيع و غير انساني به شهادت مي‌رسند و به سراي باقي و لقاي حق نايل مي‌شوند. يادشان گرامي و راهشان پر رهـرو باد.   

منبع: سايت مؤسسه فرهنگي بشارت