اوایل روز بود که رفتم به دیدار خانواده خدابخش، در یکی از محلات فقیرنشین در غرب کابل. حالا حدود ده روز هست که خدابخش ناپدید شده است، او با سی نفر دیگر در بزرگراه کابل-قندهار ربوده شده.

دیدار با خانواده او کار ساده ای نیست، چشم‌های تک تک خانواده به در دوخته شده است.

اینجا همه می‌گریند، فضا سنگین است و نگاه‌ها پرسشگر؛ آیا خدابخش، جوان ترین پسر خانواده برخواهد گشت؟

قمر همسر خدابخش می‌گوید هنوز هم صبح‌ها که از خواب بلند می‌شود به گوشی همراه شوهرش زنگ می‌‎زند، با این امید که یکبار دیگر صدای او را بشنود.

همسرش با چشمانی پر از اشک گفت: "خواهرش پسرک مریض داشت، به دکتر برد و نتیجه نداد، به خاطر او هرات رفت و گفت که من این را ببرم که این‌ها سرگردان هستند و مریض دارند و برسانم. در بازگشت دیگر خبر نداریم، دو کلمه حرف زدیم و بعد تا امروز خبری نداریم."

خانواده خدابخش از خانواده‌های فقیری است که به سختی می‌توانند شکم شان را سیر کنند. خدابخش از راه حمالی نان خانواده هشت نفری‌اش را فراهم می‌کرد، هرچند به سختی اما غم نبودن خدابخش سنگین تر از نداشتن غذا و سوخت برای خانواده اوست.

همسر خدابخش می‎گوید کودکانش تا صبح نمی‌خوابند و پدرشان را می‌خواهند.

خدابخش برای انجام کاری به هرات در غرب افغانستان رفته بود اما هنگام بازگشت به چنگ آدم ربایان افتاد، همراه با سی نفر دیگر که همه از قوم هزاره اند.

همسرش می‌گوید آخرین باری که با او صحبت کرد ساعاتی پیش از ربوده شدنش بود، هنگامی که سوار ماشین می‌شد تا به کابل بیاید. قمر می‌گوید بعد از آن گوشی همراه خدابخش خاموش شد و ساعاتی بعد از طریق رسانه‌ها شنیدند که سرنشینان دو موتر مسافربری از سوی افراد ناشناس ربوده شده اند.

برادر خدابخش می‌گوید هیچ خبری درباره چگونگی وضعیت گم شده شان ندارند و این آنها را شدیدا نگران کرده است.

برادر خدابخش می‌گوید: "هیچ خبری نداریم از او، از ریش سفیدان زابل تشکر می‌کنیم، از اول آنها تلاش زیاد کردند ولی نتیجه نداد و حالا هم عملیات شروع شده و ما تا هنوز هیچ خبری نداریم."

در پی بی نتیجه ماندن تلاش ریش سفیدان محل، دولت افغانستان عملیات نظامی را برای رهایی اسیران در زابل آغاز کرده است. اما با گذشت بیش از یک هفته، هنوز سرنخی از محل نگهداری اسیران در دست نیست.

در کنار این همه، هویت ربایندگان و انگیزه این آدم ربایی گروهی تا کنون روشن نشده است.

اما این که آدم ربایان کیستند و چه می‌خواهند برای خانواده خدابخش مهم نیست. مادر خدابخش از ربایندگان می‌خواهد فرزندش را سالم رها کنند.

مادر خدابخش می‌گوید: "او را رها کنند، رهایش کنند که برگردد، دولت و حکومت و هرجایی که هست، خدایا به خیر آنها را سالم برگرداند که پیش عیال خود بیاید."

پنج کودک قد و نیم‌قد خدابخش هم هرچند هنوز کوچک‌اند اما سایه سنگین نبودن پدر را در خانه حس کرده‌اند، حالا تنها امیدشان به نیروهای امنیتی افغان است تا پدرشان را به خانواده بازگرداند.

جزئیات تازه رویداد

از این آدم ربایی ده روز گذشته، این گروگان ها روز دوشنبه ۴ حوت/اسفند، زمانی که با دو بس (اتوبوس) مسافربری از قندهار به طرف کابل در حرکت بودند، در ساعات غروب در راه ولسوالی شاه‌جوی زابل به چنگ افراد مسلح ناشناس افتادند.

معاون دوم ریاست جمهوری افغانستان گفته در عملیات جست‌وجوی گروگان ‌های افغان در ولایت زابل که دو روز پیش آغاز شد تا کنون بیش از صد جنگجوی مسلح کشته شده اند.

آقای دانش در صفحه فیسبوک خود نوشته که اقدامات سیاسی و گفت‌وگوها برای رهایی گروگان ها نتیجه نداد و "از طرف رهبری حکومت تصمیم گرفته شد نیروهای نظامی و امنیتی کشور با دقت کامل و حفظ احتیاط" برای رهایی گروگان ها از "هر شیوه و ابزاری که در اختیار دارند" استفاده کنند.

عملیاتی که در زابل راه اندازی شده مشترک است و در آن ارتش، پلیس و امنیت ملی سهم دارند. در صفحه فیسبوک آقای دانش آمده که تا کنون بیش از صد نفر در این عملیات کشته شده اند که یک فرمانده محلی شورشیان به نام همت مشهور به ملا منان یکی از عاملان اصلی گروگان گیری نیز شامل است.

در عین حال ژنرال عبدالحمید حمید فرمانده لشکر ۲۰۵ اتل در قندهار به بی‌بی‌سی گفته که در جریان این عملیات یک فرمانده دیگر شورشیان محلی به نام عبدالله کاکر که خود را نماینده گروه موسوم به دولت اسلامی معرفی کرده بود هم کشته شده است.(bbc)