حکومت وحدت ملِّی، یاتوافق برنادیده انگاشتن نتیجه انتخابات: «حکومت وحدت ملّی» نام دیگردموکراسی ناموفّق است که به جای تصفیه دموکراتیک حکومت وانتخاب مدیریت طرزفکرخاص، رویکرد توافقی جاگزین می شود. اگرقرارباشد که همه طیف های سیاسی وتمام نگرش های فکری متضاد، سهمی درحکومت کشورداشته باشند، نیازی به برگزاری پرهزینه انتخابات نیست. ومی توان باتطمیع یا تهدید، تمام جریانات را دراداره کشور دخیل نموده ورضایت نسبی آنان را بادولت همراه نمود. اساسا انتخابات، راهبرد دموکراتیک برای برگزیدن اکثریت مردم، ازمیان گزینه های متعارض است. وقتی تمام جریانات متعارض در تحت پوشش یک ظاهرآراسته به عنوان وحدت ملّی گرد می آیند، ضمن آنکه چنین رخدادی چون به انتخاب اکثریت، وقعی نهاده نشده یک پروسه غیردموکراتیک است ودموکراسی، حکومت تمام نگرش ها نیست وبلکه حکومت نمودن طرزفکری است که اکثریت مردم آن را انتخاب نموده اند. ولذا به خواطرچانه زنی درتصاحب سمت ها ونبود همفکری لازم درمدیریت کشورداری، چنین حکومتی کارایی لازم نیزنخواهد داشت. به علاوه آنکه امروزه پس ازمیانجی گری جناب جان کری، سخن از افزودن منصب رئیس شورای اجرایی درکنارریاست جمهوری به میان آمده است، که هم با قانون اساسی افغانستان درتعارض است وهم رقابت در قدرت طلبی ودایره اختیارات رئیس جمهورونخست وزیر، چالش دیگری را برمشکلات مدیریتی کشور خواهد افزود. مشکل دیگری که درذیل لبخندهای توافقی پنهان شده این است که اگرتقلُّب در شمارش آراءشده باشد با این تفتیش توافقی، حل خاهد شد ولی اگر دراصل واریز آراء، تقلُّب شده باشد هزاران بار هم اگرتفتیش وبازشماری گردد بازهم معضل تقلُّب حل نشده وهمچنان شبهه تقلُّب بی پاسخ خواهد ماند. به هرحال، به نظر میرسد تفتیش آراء برای اقناع طرفداران عبدالله به میان آمده وگرنه آنچه درادعای تقلُّب مطرح است، تقلُّب درواریز آرای تقلُّبی است ونه درشمارش آراء. پس درنتیجه توافق اصلی باتهدید ویا تطمیع همان حکومت ائتلافی است وتفتیش یک بازی سیاسی بیش نیست.