**مقاله ها**

زندگی‌نامه شهیدحسین خنجری

**نوشته شده توسط محمدحسین فیاض/فصلنامه سخن صبا/شماره هفتم/1391**. **ارسال شده در** فرزانگان

شهید حسین خنجری ولد خدارحم یکی از شهدای گمنام و مظلوم مالستان است که در دهه اول  قرن حاضر در خانواده فقیر و مذهبی در قریه «قل‌یخی» چشم به جهان گشود. در دوران کودکی سواد ابتدایی و خواندن قرآن کریم را در مکتب خانه آموخت و برای امرار معاش خانواده از همان دوران کودکی به کار دهقانی و کشاورزی مشغول شد.

در بهار سال 1358 ش که مردم مسلمان افغانستان علیه رژیم کمونیستی وقت دست به قیام مسلحانه زدند و دامنه‌ی این قیام به سرزمین مالستان رسید، شهید حسین، جزئی اولین کسانی بود که به صفوف مجاهدان پیوست. ویژگی بارزی که شهیدحسین در آن زمان نسبت به دیگر همسالان خود داشت این بود که او در میان بیش از سه صد خانوار تنها کسی بود که تفنگ پنج تیره «نیکلی» داشت و این خصوصیت، باعث شده بود که او از امتیاز بالایی برخوردار بوده و بیشتر مورد توجه باشد. به راستی داشتن تفنگ پیش رفته زمان در آن شرایط، خود جرأت و جسارت خاص و روح سرکش و عیاری را می‌طلبید که شهید حسین از آن برخورداربود. جالب این که در تمام مالستان در آن زمان بیش از پنج، شش تفنک نیکلی و یازده تیره وجود نداشت و بیشتری از مجاهدین با تفنگ های دودی مسلح بودند!

شهیدحسین در فتح ولسوالی مالستان با شجاعت تمام حضور یافت و پس از فتح ولسوالی مالستان با دیگر مجاهدان مالستانی راهی ولسوالی جاغوری واقع در سنگماشه گردید و در مسیر فتح این ولسوالی نیز شایستگی های زیادی را از خویش نشان داد. در شب عملیات سرنوشت سازی که منجر به تصرف ولسوالی گردید، شهیدحسین در گروپ عملیاتی ویژه به فرماندهی شهید «بوستانعلی مجاهد» به عنوان تک تیرانداز ماهر حضور یافت و در در آخرین لحضات مقاومت عوامل ولسوالی در برابر خیزش مردم انقلابی، از پیشانی، هدف تیر دشمن قرار گرفته به درجه‌ی عظیم شهادت نائل شد.

شهید مجاهد و دیگر همسنگرانش به دلیل این که شهادت این تک تیر انداز ماهر ، روی روحیه‌ی مجاهدین مالستان و مردم در منطقه، تأثیر منفی نگذارد بلا فاصله، جسد او را در دامنه‌ی کوه «ممدک» به صورت موقتی به خاک سپرده، شهادت او را تا پیروزی کامل مجاهدین مخفی نگهداشتند؛ چه این که هنوز مردم با فضای جنگ و شهادت و موج آفرینی تشیع پیکر یک شهید، عادت نکرده بودند. لذا بعد از پیروزی نیز علما و فرماندهان مجاهدین مالستان مصلحت را بر این دیدند که شهید شان برای همیشه در همان جا، زیارتگاه مردم محل باشد.

آری بدین گونه شهید حسین با پیشانی خونین در دل خاک آرام گرفت تا با روی سرخ در محضر معبود حضور یابد و به راستی او، اولین شهید عزیز مردم مالستان است که در راه انقلاب و دفاع از ارزشهای مکتبی و ملی به شهادت رسیده است.

روحش شاد و یادش گرامی باد!

**اشکال یابی جوملا**

**جلسه**

**اطلاعات مشخصات**

**حافظه استفاده شده**

**پرس و جو پایگاه داده**

**ایرادات بارگذاری در فایل زبان**

**فایل زبان آپلود شده**

**رشته ترجمه نشده**