در سال چهارم هجرت ^۱، جامعه نوپاى اسلامى با ولادت امام حسين -عليه‌السلام- به وجود يكى از قدسيان الهى زينت يافت. فاطمه زهرا -عليها‌السلام- نوزاد فروزان را در قنداق زرد رنگى نزد سرور آفرينش^۲ پيغمبر اكرم -صلى الله عليه و آله و سلم- آورد و حضرت ضمن رهنمون دخت فروغ‌مندش به استفاده از قنداق سفيد، در گوش راست نورسيده­ قدسى اذان و در گوش چپش اقامه خواندند و جبرييل فرود آمد و فرمود:

خداوند متعال تو را سلام رسانده و مى‌فرمايد: از آن جا كه على براى تو چون هارون به موسى است، نوزاد را حسين كه معادل عربى نام شبير، فرزند هارون، است نامگذارى كن.^۳

پيامبر اكرم -صلى الله عليه و آله و سلم- روز هفتم ولادت، گوسفندى را عقيقه فرمود و بعد از تراشيدن موى سر معشوق الهى به وزن موى او نقره صدقه داد.^۴

از آن جا كه شير فاطمه زهرا -عليها‌السلام- به جهت بيمارى خشك شده بود، حسين -عليه‌السلام- را نزد رسول اكرم -صلى الله عليه و آله و سلم- آورده و آن حضرت به مدت چهل روز با گذراندن انگشت مبارك ابهام و گاهى زبان مباركش در دهان فرزند دلبندش و مكيدن او، حسين را سير مى نمود و اين سبب شد كه گوشت و خون حسين -عليهالسلام- از رسول خدا -صلى الله عليه و آله و سلم- برويد، از اين رو پيامبر خدا -صلى الله عليه و آله و سلم- فرمود كه حسين از من است و من از حسينم .^۵

از بدو تولد، فرشتگان براى عرض تهنيت از يك سو و تسليت از سوى ديگر به محضر رسول خدا -صلى الله عليه و آله و سلم- فرود مى‌آمدند.^۶

پيامبر خدا -صلى الله عليه و آله و سلم- در يكى از سفرهاى خود، در بين راه ايستاد و آيه استرجاع (انا لله و انا اليه راجعون) را تلاوت فرمود و اشك ريخت و ياران حضرت از سبب گريه پرسيدند و حضرت فرمود:

جبرييل مرا از كربلا، كنار فرات كه فرزندم حسين را آنجا مى‌كشند خبر داد؛ گويا جايى را كه به زمين مى‌افتد و دفن مى‌شود، مى‌بينم.

رسول خدا -صلى الله عليه و آله و سلم- پس از برگشت از سفر، بالاى منبر رفتند و بعد از سخنرانى، دست راست بر سر حسن -عليه‌السلام- و دست چپ بر سر حسين -عليه‌السلام- نهاد و سر به آسمان بلند كرد و فرمود:

بارالها! بى‌گمان محمد، بنده و پيامبر توست؛ اين دو پاك‌ترين و برترين خاندان و ذريه من هستند؛ جبرييل براى من خبر كشته و خوار شدن فرزندم، حسين، را بيان كرد. پروردگارا! شهادت او را مبارك گردان و او را سرور و سالار شهيدان قرار ده ؛ بارالها! قاتل و خوار كننده او را عاقبت به خير مگردان .

در اينجا مردم در مسجد ناله سر دادند و پيامبر خدا -صلى الله عليه و آله و سلم- فرمود:

آيا براى او گريه كرده و ياريش نمى‌كنيد!^۷

 

حديث ولادت عشق

رسول خدا -صلى الله عليه و آله و سلم- در اين راستا فرمود:

هنگام ولادت حسين -عليه‌السلام- در شب جمعه جهت بزرگداشت او، خداوند متعال دستور داد تا فرشتگان مامور جهنم آتش آن را بر اهل جهنم خاموش كنند و فرشتگان بهشتى بهشت را بيارايند و حورالعين خود را زينت داده و به ديدار هم روند و ديگر فرشتگان تسبيح و حمد و سپاس خدا را در صف‌هاى به هم پيوسته به پا دارند و جبرييل جهت تهنيت و شادباش گفتن به محضر پيامبر اكرم در هزار گروه كه هر گروهى يك ميليون فرشته است، فرود آيد و به محمد -صلى الله عليه و آله و سلم- بگويد:

من او را حسين نام نهادم. او را شرورترين شخص زمان او كه سوار بر بدترين چهارپاست به قتل مى‌رساند؛ واى بر قاتل حسين و پيشواى او كه دستور قتل را صادر نمود؛ من از كشنده حسين بيزار و او نيز از من بيزار است؛ زيرا در روز قيامت جرمى بالاتر از قتل حسين نيست كه با مشركان در آتش جهنم خواهد شد؛ آتش دوزخ به قاتل حسين مشتاق‌تر از بهشت به بهشتيان است .

جبرييل را هنگام هبوط، يكى از فرشتگان الهى ^۸ ديد و پرسيد:

امشب چه شده؟ آيا قيامت اهل دنيا به پا شده است؟

جبرييل فرمود:

براى محمد فرزندى به دنيا آمده كه خداوند متعال مرا جهت اظهار تهنيت به محضرش  فرستاد.

آن فرشته گفت :

اى جبرييل! قسم به آفريننده­ ما، وقتى به حضور محمد شرفياب شدى، سلام مرا به او برسان و از قول من به او بگو كه به حق كودك نو رسيده‌ات، از پروردگارت بخواه تا از من خشنود شده و بال‌ها و مقام و منزلت مرا در بين فرشتگان به من باز گرداند.

پيامبر اكرم -صلى الله عليه و آله و سلم- كه ضمن دريافت تهنيت و تحيت الهى از جبرييل، از شهادت حسين -عليه‌السلام- آگاهى يافته بودند، فرموند:

قاتل حسين از امت من نيست و من و خداوند متعال از ايشان بيزار هستيم .

و به دنبال اين، حضرت نزد فاطمه زهرا -عليها‌السلام- آمدند و خبر شهادت را به دخت گرانقدرشان دادند و بانو اشك ريختتند و فرمودند:

اى كاش او را به دنيا نياورده بودم.^۹

در اين حال رسول اكرم -صلى الله عليه و آله و سلم- فرمود:

امامان بعد از حسين، از وى آفريده خواهند شد.

حضرت نام يك يك ايشان را تا امام زمان حضرت مهدى (عجل الله تعالى فرجه الشريف) اظهار فرمودند و گفتند:

عيسى بن مريم پشت سر او نماز خواهد خواند.

در اين لحظه، فاطمه -عليها‌السلام- را آرامش فرا گرفت و سپس جبرييل تقاضا و درخواست آن فرشته را بيان فرمود و رسول خدا -صلى الله عليه و آله و سلم- حسين را به آغوش گرفتند و به آسمان اشاره كردند و فرمودند:

بارالها! به حق اين مولود بر تو بلكه به حق تو بر اين مولود و بر جدش، محمد و ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب، اگر حسين فرزند على و فاطمه را نزد تو قدر و منزلتى است، از درداييل خشنود شو و بال ها و مقام و منزلتش را براى او برگردان. ^۱۰

 

روايت گهواره

خداوند متعال ولايت اميرالمؤمنين على -عليه‌السلام- را براى فرشتگان اظهار نمود و همه ملائكه جز فطرس آن‌را پذيرفتند و از اين رو خداوند متعال بال او را شكست. هنگام ولادت امام حسين -عليه السلام-  وقتى جبرييل جهت عرض تهنيت و شادباش به محضر رسول خدا -صلى الله عليه و آله و سلم- مى آمد، فطرس به او گفت :

مرا نزد محمد ببر و حاجت مرا به او بگو تا برايم دعا كند.

وقتى جبرييل براى رسول خدا -صلى الله عليه و آله و سلم- حاجت فطرس را اظهار نمود، حضرت، ولايت على -عليه السلام- را به او عرضه كردند و بعد از پذيرفتن او، پيامبر -صلى الله عليه و آله و سلم- فرمودند:

شاءنك بالمهد فتمسح به و تمرغ فيه .

بر تو باد آن گهواره؛ خود را به آن بچسبان و او را در بر گير.

فطرس خود را در حاليكه رسول اكرم -صلى الله عليه و آله و سلم- براى او دعا مى‌كرد، خود را به گهواره چسباند و خداوند متعال توبه‌اش را پذيرفت و بعد از بهبوديش به رسول خدا -صلى الله عليه و آله و سلم- گفت :

در قبال اين لطف و مرحمت، زيارت و سلام و درود هر كسى براى امام حسين -عليه السلام- را به وى ابلاغ مى كنم .^۱۱

پيامبر اكرم -صلى الله عليه و آله و سلم- فرمودند:

الحسن و الحسين امامان قاما او قعدا.^۱۲

حسن و حسين در همه احوال امام و پيشوايند؛ چه بايستند و چه بنشينند.

 

 

منبع: بخش سيره‌ و‌ عترت تبيان از جلوه عشق؛ قصه هاى زندگى امام حسين -عليه السلام- 

ویراستار: علی رضایی

 

پي نوشت ها:

________________________________________________

۱. در رابطه با تاريخ ولادت امام حسين عليه السلام بيش از هشت قول وجود دارد؛ برخى چون شيخ طوسى رحمه الله در تهذيب و شهيد رحمه الله در دروس و كلينى رحمه الله در اصول كافى سال سوم، آخر ربيع الاول و بعضى چون مفيد رحمه الله در ارشاد و سيد بن طاووس رحمه الله در لهوف و ابن صباغ مالكى در الفصول المهمه سال چهارم، سوم شعبان مى دانند؛ كسانى كه خواستار تحقيق در اين زمينه هستند به مصادر اين آراء در كتاب الصحيح عاملى ۵/۶۰ مراجعه كنند.

۲. برخى روايات دارد كه اسماء، حسين عليه السلام را نزد پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم آورد؛ بحار الانوار ۴۳/۲۳۸.

۳. بحار الانوار ۴۳/۲۴۱ و ۲۳۸.

۴. در برخى روايات طلا نقل شده است . احقاق الحق ۱۱/۲۶۴ - ۲۶۰ و كشف الغمه ۲/۱۷۱ و نفس ‍ المهموم شعرانى رحمه الله /۶ و چاپ ذوى القربى /۲۱ و بحار الانوار ۴۳/۲۴۳.

۵. مناقب ابن شهر آشوب ۴/۵۰ و تفسير الصافى ذيل آيه ۱۶ سوره احقاف و تفسير البرهان ۴/۱۷۲ ذيل همان آيه .

۶. لهوف سيد بن طاووس ص ۱۷.

۷. اللهوف /۱۸.

۸.نام اين فرشته بنابر نقل احقاق الحق ۱۱/۲۸۶ و بحار الانوار ۴۳/۲۴۸ درداييل نقل كرده اند.

۹.آيه شريفه ۱۵ سوره احقاف در اين باره است كه مى فرمايد:

و وصينا الانسان بوالديه احسانا حملته امه كرها و وضعته كرها و حمله و فصاله ثلاثون شهرا... .

۱۰. احقاق الحق ۱۱/۲۸۶ - ۲۸۴ و بحار الانوار ۴۳/۲۴۸ - ۲۴۵.

۱۱. بحار الانوار ۱۰۱/۳۶۷.