تهیه و تدوین: محمدعوض اعتمادی

اشاره
شهید محمدعلی خلیلی، فرزند محمدعیسی خلیلی، یکی از افراد و اشخاص نیک اندیش و خیرخواه منطقه بود. محمدعیسی خلیلی، ابتدا در دوران شورای اتفاق اسلامی، به‌عنوان سرگروپ وارد فعالیت‌های نظامی گردید سپس به پاسداران جهاد سلامی افغانستان پیوست و به‌عنوان قوماندان در این حزب و جریان سیاسی، جهادی، فعالیت کرد و مدتی نیز به‌عنوان عضو مالی پایگاه ولیعصر(عج) پاسداران جهاد اسلامی در شینیه‌ده مالستان، خدمت کرد و تا آخر به آن جریان وفا دار ماند. بنیاد علمی فرهنگی صبا، به‌منظور ارج نهادن به مقام والای شهیدان، زندگی‌نامه¬ی این شهید سرافراز را تقدیم حضور خوانندگان گرامی می¬نماید.
1. تولد و کودکی
محمدعلی خلیلی فرزند محمدعیسی خلیلی، در سال 1369ش، در یک خانواده متدین، مذهبی، سرشناس و دارای جایگاه اجتماعی، در آغیل یکاوه قریه‌ی سر قچنقتوی مکنک از توابع ولسوالی مالستان ولایت غزنین، به دنیا آمد. پدرش به دلیل عشق و علاقه‌ای خاصی‌که به اهل‌بیت(ع) داشت، نام او را محمدعلی نهاد. محمدعلی پس از سپری نمودن دوران کودکی در آغوش خانواده راهی مکتب گردید تا سواد خواندن و نوشتن را بیاموزد.
2. ورود به صف پلیس ملی
محمدعلی خلیلی، به‌خاطر علاقه‌ی زیاد به امور نظامی، وارد اکادمی پلیس گردید. او دوره‌ی آموزشی این مرکز را با موفقیت به پایان رساند و از اکادمی پلیس، فارغ شد. سپس به دلیل عشق و علاقه به خدمت به مردم و کشور، لباس پلیس بر تن نمود و رسماً در صف پلیس ملی قرار گرفته وارد فعالیت‌های نظامی و تامین امنیت جامعه و مردم غزنین، گردید.
3. فعالیت‌ها و خدمات
شهید محمدعلی خلیلی، در حوزه امنیتی 5 نوآباد غزنی به‌عنوان افسر مشغول فعالیت و خدمت گردید. او در این مدت با تلاش‌ها، فداکاری‌ها، ایثارگری‌ها و از خودگذشتگی‌های قابل قدر، خدمات بی‌شائبه و قابل توجهی به مردم و ساکنان این ساحه کرد.
او همواره خطرها را با جان خرید تا مردم در امنیت و آسایش زندگی کنند. او در خط مقدم مبارزه با ددمنشان که با انسان و انسانیت و مفاهیم توسعه، تکامل، تمدن و پیش‌رفت دشمنی داشتند، مردانه مبارزه نمود و رزمید. بدین ترتیب، کارنامه‌ای درخشانی از خود یه یادگار گذاشت و با پرواز بی‌بازگشت خود را جاودانه ساخت.
4. ویژگی‌های شهید خلیلی
شجاعت، صداقت، امید، پایداری، استواری و جوان‌مردی از ویژگی‌های بارز و برجسته‌ای شهید خلیلی بود. یکی از دوستان نزدیک ایشان در باره‌ی او چنین می‌نویسد: «شهید محمدعلی خلیلی، یکی از سربازان شجاع و دلیر سرزمین غزنه، از دوستان نزدیک بنده هم‌چون گل‌سرخ میان بچه‌های غزنه می‌درخشید. همه از تلألوی وجود او جان می‌گرفتند. امید، حرف اول چشم‌های بغض‌آلودش بود. با وجود تمام غصه‌های که او از جنگ و ناامنی کشور و شهادت دوستانش داشت، اما بازهم مثل کوه استوار بود. وی هنوز سودای در سر داشت و دلش نمی‌خواست مردم اسطوره‌های ایمان (مردم غزنه) را تنها گذاشته و به فراموشی بسپارد، اما چه کنیم که وحشی‌های قرن و روزگار ظالم او را از ما گرفت و توسط کور دلان بزدل بسیار ناجوان‌مردانه به شهادت رسید. روحش شاد و یادش گرامی باد.»
5. شهادت و عروج خونین
شهید محمدعلی خلیلی، سرانجام پس از چندین سال فعالیت نظامی، تامین امنیت و آسایش مردم و خدمت به مردم و جامعه‌ی خویش، در لباس پلیس ملی در برج اسد 1396ش، توسط کور دلان خفاش صفت، به‌صورت ناجوان مردانه، در راه بازگشت به منزلش، هدف تیر کین آنا واقع شد و ترور گردید و بدین سان در حالی‌که بیست و هفتمین بهار زندگی‌اش را سپری می‌کرد، پر گشود و خونین بال به پیش‌گاه معبود و معشوق حقیقی‌اش شتافت. او جام شربت گوارای شهادت را سر کشید و به درجه‌ی رفیع شهادت و مقام والای شهیدان راه خدا دست یافت.
روح شهید محمدعلی خلیلی شاد، یاد و خاطرات مجاهدت‌ها، مبارزات، تلاش‌ها، فداکاری‌ها، ایثارگری‌ها و جان‌فشانی‌های شان در دل‌های مردم ما جاودان و گرامی باد.

منبع: فصلنامه سخن صبا، 1401، ش44